Długość ciała przeciętnej kuny wynosi 40 -50 cm, długość ogona natomiast 21 -27 cm, wysokość w kłębie 12 cm, waga w zależności od miejsca żerowania, wieku, czy pory roku od 1,2 do 2,5 kg. Samce kun są większe i cięższe od samic. Kuna domowa wyglądem przypomina swoją kuzynkę kunę leśną, ale ma od niej proporcjonalnie krótsze kończyny i wydłużoną głowę. Miękkie i puszyste futro kun domowych jest jaśniejsze niż u kun leśnych, grzbiet jest szarobrązowy lub brązowożółty, spód ciała natomiast jest od niego jaśniejszy, łapy i ogon są ciemniejsze od reszty ciała. Na szyi znajduje się biała (czasem z żółtym nalotem) plama, która rozpościera się w kierunku przednich łap. Nos ma kolor cielisty (u kuny leśnej jest on prawie czarny), uszy są szeroko rozstawione na głowie, krótkie i zaokrąglone.
Teren występowania kuny domowej obejmuje południową i środkową Europę, a także Azję. Występuje w całej Polsce, jest jednak gatunkiem rzadkim i do tego chronionym. Zamieszkuje różnorodne biotopy. Najchętniej osiedla się w pobliżu zabudowań, gdzie ma łatwy dostęp do pożywienia i schronienia.
Kuna domowa to zwierzę nocne. Za dnia można spotkać ją jedynie w porze letniej, kiedy noce są krótsze. Pierwotnie kuna zamieszkiwała okolice skalne i górzyste. Obecnie jest synantropijne. Kuny można spotkać zarówno w aglomeracjach miejskich, jak i na wsiach. Orócz tego nadal osiedla się na skrajach lasów, w zadrzewieniach śródpolnych itp. Kuny domowe doskonale wspinają się na drzewa, jednak gorzej od swoich leśnych kuzynek. Z łatwością poruszają się po ceglanych murach, gzymsach, czy balkonach. Kuna prowadzi samotny tryb życia. Nie jest zwierzęciem stadnym. Każdy osobnik posiada swój teren, przy czym tereny należące do samców są większe i obejmują swoim zasięgiem areały samic.
Podstawowym pokarmem kuny domowej są drobne ssaki (szczury, myszy, nornice) oraz ptaki i owoce (jabłka, gruszki, śliwki, winogrona, czereśnie, morele, owoce jarzębiny i morwy). Kuna nie pogardzi także ptasimi jajami, jaszczurkami, żabami i owadami. Na swoją ofiarę rzuca się w biegu, jeśli jest ona od niej większa, atakuje, rzucając się na jej grzbiet. Często zdarza się, że kuna zakrada się do kurników i gołębników, gdzie zabija więcej ofiar niż jest w stanie zjeść. W jedną noc kuna jest w stanie zdziesiątkować hodowlę.
Okres godowy kun przypada w lipcu. Ciąża trwa aż 9 miesięcy. Młode przychodzą na świat zazwyczaj w kwietniu i maju. Miot liczy od 3 do 7 młodych. Młode kuny otwierają oczy po ok. 6 tygodniach, natomiast mlekiem matki odżywiają się przez 3 miesiące. Kuny dojrzałość płciową osiągają w drugim roku życia. Kuna domowa żyje długo, bo aż 8 -10 lat.
